Rozdział 6 W Hogsmeade

Witam ;) 

Przedstawiam wam rozdział szósty, w którym znowu nie dzieje się nic ciekawego ;/ nie wiem czemu, ale nie mam pomysłu na jakieś większe akcje na razie :(

Bardzo, bardzo, bardzo dziękuję za komentarze :D ;* <3 Jesteście super ! :D
[EDIT] Dziękuję wam również za ponad 1,000 wyświetleń ;D
Za wszelkie błędy przepraszam ; ] Chociaż mam nadzieję, że takowe się nie pojawią :3

No to zapraszam do czytania ;)

Pozdrawiam ;3
~Lumos Maxima 

Tydzień przed wyjazdem minął w zaskakującym tempie. Pogoda była coraz to gorsza, ale to nie psuło humorów uczniom nie mogącym się doczekać podróży do wioski czarodziei. Każdy przygotowywał się na wyjście. Szczególne znaczenie miało to dla uczniów klas ostatnich, ponieważ chociaż na kilka godzin mogli oderwać się od nauki. 

W dormitorium Ginny i Hermiony panował gwar. Gryfonki dzieliły pokój z Lavender Brown oraz Parvati Patil, które stroiły się tak jakby było to najważniejsze wydarzenie w ich życiu. Aż strach pomyśleć co będzie jak będą wychodziły za mąż. Hermiona widząc to pomyślała, że jednak to nie Ginny jest najbardziej dbającą o wygląd dziewczyną w Hogwarcie. Przygotowania rudej były niczym w porównaniu do tego co robiły te dwie dziewczyny. Jednak Hermiona lubiła je. Były takie urocze z tymi swoimi przygotowaniami. Spojrzała na zegarek stojący na szafce nocnej przy jej łóżku. Do wyjazdu jeszcze dobre trzy godziny. Pójdzie się przejść. Wyszła z dormitorium i pokoju wspólnego i znalazła się na prawie pustym korytarzu. Większość uczniów pewnie jeszcze spała. Oczywiście oprócz damskiej części, która wstała jak najwcześniej, żeby być gotowe na czas. W drodze do biblioteki, w której zamierzała znaleźć jakąś lekką książkę spotkała profesor McGonagall. Kobieta wyglądał jak zwykle. Wysoki kok, długa szata i surowy, ale troskliwy wyraz twarzy. 

   - Właśnie miałam do pani się wybierać, panno Granger. – powiedziała uśmiechając się.

   - Dzień dobry pani profesor. O co chodzi?

   - Rozmawiałam z dyrektorem i zgodziliśmy się na to, żeby patrole był krótsze i było ich mniej. Braliśmy pod uwagę to, że macie teraz dużo nauki.

   - Pani profesor to wspaniale. – ucieszyła się Hermiona.

   - Tak więc teraz nie macie patroli w weekendy oraz będą zaczynać się o godzinę później. 

   - Dziękuję za powiadomienie pani profesor. – bardzo się cieszyła. Co prawda to niedużo, ale ostatnio za wiele działo się między nią i Malfoyem. Za długie patrzenie w oczy. Za dużo ‘przypadkowych’ lądowań w jego objęciach, gdy tylko Blaisa coś napadło i popychał Smoka w jej stronę. Wydawało się jej, że robi to specjalnie, ale nie chciało jej się o tym myśleć. Tym bardziej, że szlaban już się skończył (dzięki temu, że tak ciężko pracowała) i nie musiała już spędzać z dwoma Ślizgonami tak wiele czasu. Nie zamierzała też sprawić sobie kolejnego szlabanu. 

   - Do widzenia panno Granger. Życzę miłego pobytu w Hogsmeade.

   - Dziękuję. Do widzenia.

Nauczycielka i szatynka rozeszły się w dwie różne strony. Hermiona czuła się trochę dziwnie. Niby powinna się cieszyć, bo przecież to jednak mniej czasu z Malfoyem, ale z drugiej strony… czy to nie jest trochę nie fair? Nawet nie spytała się go co on o tym sądzi i sama poszła do opiekunki z prośbą o skrócenie patroli. Niee.. Przecież to głupstwo. Pewnie on się cieszy nawet bardziej niż ona. Nawet nie zauważyła, a już znalazła się przed drzwiami biblioteki. Popchnęła je delikatnie i weszła do środka. Pomieszczenie świeciło 0pustkami. Jedynie przy małym biurku ustawionym z przodu pomieszczenia siedziała starsza kobieta – pani Pince. Podniosła głowę znad sterty papierów i spojrzała na Hermionę. Uśmiechnęła się delikatnie i wróciła do swoich obowiązków. Gryfonka chodziła między regałami przejeżdżając palcami po zakurzonych grzbietach książek. Oddychała głęboko, by rozkoszować się każdym zapachem. Kochała go. Zapach pergaminu i staroci. Znalazła gruby tom o transmutacji i wyciągnęła go. Usiadła wygodnie w jednym z foteli i zaczęła czytać co chwilę patrząc na zegar, aby nie spóźnić się na zbiórkę do Hogsmeade. Zaczytała się właśnie w rozdziale o transmutowaniu rzeczy nieożywionych w ożywione.

   - Tak myślałem, ze cię tu spotkam. 

Podskoczyła ze strachu. Za bardzo się zaczytała i takie są tego skutki. Podniosła głowę.

   - Joe. – uśmiechnęła się. – Co tam u ciebie?

   - Nic specjalnego. – odwzajemnił uśmiech. – wiesz tak sobie pomyślałem… - zaczął nerwowo przeczesywać włosy. - … może poszłabyś ze mną do Hogsmeade? 

Hermiona zmieszała się. Tak. Chciała z nim pójść, ale obiecała już trójce przyjaciół… nie! Przyjaciółce i … znajomym? Tak. Tak mogła ich nazwać. Chociaż jeszcze do niedawna byli to jej wrogowie. 

   - Wiesz Joe… Ja chciałabym, ale obiecałam już komuś innemu, że z nim pójdę.

Joe zrobił zawiedzioną minę.

   - Trudno. – powiedział. – Może następnym razem. – uśmiechnął się. – To.. Ja będę już leciał. Pa. – skończył i wyszedł.

Szatynce zrobiło się strasznie głupio. Był jej też przykro. Obiecała sobie, że następnym razem pójdzie z nim, żeby mu to wynagrodzić. Bez względu na to ile słodkich minek Blaisa będzie musiała znieść. Zerknęła na zegar wiszący na ścianie. Za godzinę zbiórka. Powinna się już zbierać. Wyszła z biblioteki starając się być jak najciszej. Szła powoli korytarzem. Przypomniała sobie co mówiła Ginny. Że zrobi ją na bóstwo. Tylko po co? Przecież to zwykłe wyjście do Hogsmeade. Chociaż nie. Nie było takie zwykłe. Wychodziły ze Ślizgonami. W dodatku wrednymi Ślizgonami. Tak. Wrednymi, ale przystojnymi Ślizgonami. Pomyślała, że będzie musiała odwieść Ginny od tego pomysłu. Jeszcze tego brakowało, żeby Malfoy pomyślał, że się dla niego stroi. Niedoczekanie. Doszła w końcu na miejsce. Wypowiedziała hasło Grubej Damie i weszła do środka gotowa na ‘tortury’ ze trony Ginny.

***

   - Nie no Blaise. Im bliżej wyjścia tym bardziej nie mogę uwierzyć, że idziemy tam z Weasley i Granger. Gadaj. Kto na ciebie Imperiusa rzucił? – blondyn przyglądał się swojemu rozbawionemu przyjacielowi. Chyba nigdy nie widział, żeby Diabeł się nie uśmiechał. 

   - Przesadzasz Smoku. Nawet ty musisz przyznać, że niezłe laski z nich. – Zabini podniósł brwi.

Draco tylko spojrzał na niego ze współczuciem. 

   - Nie odpowiedziałeś. – powiedział Blaise po kilku chwilach patrząc w zupełnie inną stronę niż tam gdzie znajdował się jego przyjaciel. 

   - Oj daj mi już spokój Diable. Lepiej chodź, bo za chwilę zbiórka. 

Oboje wyszli z Pokoju Wspólnego Ślizgonów i ruszyli w stronę Wielkiej Sali, przed którą mieli spotkać się z dziewczynami, żeby pójść razem na zbiórkę. Gdy zaszli tam, ich jeszcze nie było. 

Usiedli na ławkę znajdującą się niedaleko i czekali. Po kilku minutach Gryfonki zaczęły się wyłaniać z tłumu. Ginny miała na sobie workowatą bluzkę sięgającą do połowy ud, która przy końcu była bardziej obcisła i czarne legginsy. Hermiona natomiast ubrana była w bladoróżową tunikę i legginsy takiego samego koloru jak jej przyjaciółki. Do tego długi naszyjnik ze złotym sercem i drobne kolczyki o tym samym kolorze. Włosy miała związane w wysokiego kucyka dzięki czemu jej smukła szyja była odsłonięta. Całość dopełniał delikatny makijaż. Można powiedzieć, że ruda bardzo się postarała. Hermiona prezentowała się pięknie. Chłopcy wstali z miejsc, ale Blaise nachylił się nagle i zaczął szukać czegoś pod ławką. Gdy Smok zauważył co robi jego przyjaciel, zapytał:

   - Co ty do cholery wyprawisz Diable? 

   - Szukam twojej szczęki. Może z łaski swojej pomógłbyś?

Do blondyna dopiero po chwili doszedł sens tych słów.

   - Wstawaj. Wyglądasz jak debil. I nie przesadzaj. Spotykałem lepsze.

   - Śmiem wątpić w twe słowa. – powiedział teatralnym głosem wstając z ziemi.

Ich rozmowę przerwały dziewczyny, które właśnie znalazły się przy nich. 

   - Cześć. – powiedział rozpromieniona Ginny. 

   - Witaj Wiewiórko. – odpowiedział rozpromieniony Blaise.

   - Idziemy już na zbiórkę? Możemy się spóźnić. – powiedziała druga z nich. 

   - Oj Granger. Ty chyba tylko pod działaniem Imperiusa nie jesteś taka idealna i nie łamiąca przepisy. 

   - I pod wpływem Ognistej. – zaśmiała się Ginny, a przyjaciółka spiorunowała ją spojrzeniem.

   - Ooo. Nie spodziewałbym się tego po naszej pani prefekt. – powiedział tym swoim  ironicznym głosem Draco. 

   - To było dawno i nie prawda. Idziecie czy zostajemy w zamku? – nie czekając na odpowiedź ruszyła w stronę wyjścia. Po chwili dogoniła ją reszta. 

   - Oj dobra Mionka. Chyba się nie obraziłaś co? – zapytał Blaise.

   - Nie. Oczywiście, że nie. – uśmiechnęła się. – Wiem, że na pewno wy wyprawiacie gorsze rzeczy po alkoholu. 

Wyszli na dziedziniec, na którym było już pełno uczniów. Pogoda nie polepszyła się. Nadal było pochmurno i nieprzyjemnie. Hermiona zauważyła Lavender i Parvati flirtujące z jakimiś chłopakami. Gdy ją zauważyły, pokiwały jej, a ona odwzajemniła gest. Zauważyła też Joe, który stał z grupką Puchonów. Nie wyglądał na zadowolonego. Hermiona poczuła wyrzuty sumienia. Draco zauważył, że Gryfonka patrzy się na Joe i poczuł dziwne uczucie. Wiedział, że chociaż nie zna tego chłopaka to i tak go raczej nie polubi. Był taki… denerwujący. 

McGonagall skończyła właśnie powtarzać regulamin i pozwoliła uczniom ruszyć do powozów zawożących ich do Hogsmeade. Były to te same pojazdy, które co roku zawożą ich do szkoły. Czwórka młodych czarodziei wsiadła do jednego. Blaise szybko zajął miejsce koło Ginny, tak więc Draco musiał usiąść obok Hermiony.

   - Słyszałem Granger, że patrole się zmieniły. Wiesz może dlaczego? – zapytał chociaż znał odpowiedź.

   - Tak. Poprosiłam McGonagall o skrócenie ich, ponieważ mam teraz dużo nauki. – powiedziała. Już dawno miała taką odpowiedź w głowie. 

   - Ahaa.. – widać było, że nie za bardzo jej uwierzył. 

   - To… Gdzie idziemy najpierw? – spytała szatynka wszystkich chcąc przerwać ten temat.

   - Nie wiem. Może do Trzech Mioteł? – zaproponowała Ginny.

Wszyscy się zgodzili. Po kilku minutach dojechali wreszcie do wioski. Blaise i Draco pomogli dziewczynom zejść z powozu. Może i byli wredni i aroganccy czasami, ale byli też gentelmanami. 

Cała czwórka ruszyła w stronę wcześniej wspomnianego miejsca. W środku nie było wiele osób. Zaraz, gdy weszli powitała ich Madame Rosmerta z szerokim uśmiechem. Usiedli przy czteroosobowym stoliku, a Ślizgoni poszli zamówić coś do picia. Wrócili z czterema kuflami piwa kremowego. Rozmowa toczyła się przyjemnie. Nikt ich nie znający nie pomyślałby, że w tym towarzystwie ktoś kogoś nie lubi jak było w przypadku Hermiony i Draco. Zabini rozluźniał atmosferę swoimi żartami. Wreszcie zaproponował zagranie w butelkę, a reszta towarzystwa (należy wspomnieć, że już po kilku piwach kremowych, do których kazali nalać sobie troszkę Ognistej) zgodziła się. Tak więc poprosili właścicielkę o pustą butelkę i zaczęli grać. 

   - To kto pierwszy? – zapytała ruda.

   - Pozwól, że ja rudzielcu. – Blaise uśmiechnął się do niej.

Zakręcił. Butelka zaczęła kręcić się wokół własnej osi. Wszyscy z zapartym tchem czekali na kogo wskaże szyjka butelki. Zaczęła ona w końcu zwalniać i zatrzymała się na Ginny.

   - Pytanie czy wyzwanie Wiewióreczko. 

   - Pytanie.

   - Dobrzee… - powiedział przeciągle. – Czy gdybyś kiedyś zerwała z Potterem miałbym u ciebie szanse? I ostrzegam nie próbuj kłamać. Chyba, że chcesz, żeby twoje śliczne piegi ułożyły się w dziwny napis. 

   - Hmm… Czyli rzuciłeś zaklęcie? Mądrze. – próbowała przedłużyć. – Myślę, że tak. Miałbyś szanse. 

Blaise rozpromienił się. 

   - Ok. Teraz ja. – powiedziała ruda i zakręciła butelką. 

Ta zrobiła to co ostatnio i zatrzymała się na Hermionie.

   - Pytanko czy wyzwanko? – zaśmiała się Ginny.

   - A zaryzykuję. Wyzwanie. 

   - No to… Pocałuj naszego blondaska. W policzek na razie.

   - Na razie? – zapytała Miona z przerażeniem.

   - No wiesz Granger. Możesz się już nie oderwać. – powiedział Draco.

   - Marzysz Malfoy. 

Dziewczyna wstała i podeszła do niego. Przybliżyła się delikatnie i pocałowała go. Dotyk jego zimnej skóry na jej ciepłych ustach działał na nią rozbrajająco. Od razu się otrząsnęła i odeszła na swoje miejsce. 

   - Szminki ci trochę zostało. – powiedziała młodsza Gryfonka śmiejąc się. 

Ręka blondyna natychmiast powędrował w miejsce gdzie jeszcze przed chwilą znajdowały się malinowe usta szatynki. Żałował teraz, ze nie odwrócił głowy, żeby ich usta się spotkały. Chociaż to mogłoby ją wystraszyć. Był ciekawy jak zareagowałoby jego ciało na normalny pocałunek. Jeżeli tak bardzo podobało mu się tylko cmoknięcie w policzek to co dopiero cmoknięcie w usta. Wytarł szybko szminkę z policzka i spojrzał na kręcącą się butelkę. Tym razem jej szyjka wskazała Blaisa. 

   - Pytanie czy wyzwanie? 

   - Hmm… Pytanie.

   - Czemu ostatnio ciągle latasz za mną i Ginny? – nie miała pomysłu na pytanie dlatego wybrała pierwsze lepsze.

   - Muszę przyznać, że dlatego, że Wiewiórka mi się podoba, ale niestety wiem, że Potter był szybszy. – spojrzał na nią.

Ginny zarumieniła się. 

   - Dobra kręć już. – powiedziała, gdy ten nie odrywał wzroku.

 Blaise zakręcił butelką, która teraz wskazywała na Draco.

   - O nie. – jęknął blondyn. – Znając ciebie to nie będzie przyjemnie.

   - Nie gadaj tylko mów. Pytanie czy wyzwanie?

   - Chyba jednak wolę pytanie. 

   - No to… Co najbardziej podoba ci się w Mionie i… pamiętaj o zaklęciu.

   - Nie no diable. Proszę cię. 

   - Nie ma zmiłuj. Jak wszyscy to wszyscy.

Blondyn mruknął coś pod nosem.

   - Powtórz, bo nie słyszeliśmy. – widać, ze Blaisowi podobało się zakłopotanie przyjaciela.

   - Oczy! – powiedział już głośniej. – Zadowolony? – wziął butelkę i zaczął kręcić.

Butelka wskazała na Hermionę.

   - Pytanie czy wyzwanie?

   - Pytanie… - odpowiedziała niepewnie.

   - No to… czy mogłabyś mnie kiedyś polubić chociaż cały czas byłem dla ciebie złośliwy?

No świetnie. Teraz jak powie mu, że tak to będzie miał więcej powodów do denerwowania jej, ale… Tak. Przecież to co zamierza powiedzieć nie będzie kłamstwem.

   - Tak. – tym zdziwiła wszystkich. – Pomyślałam, że skoro to ostatni rok, a nawet Snape mówi, ze powinniśmy się wszyscy pogodzić, to jestem w stanie pogodzić się z każdym. Nawet z tobą Malfoy. 

Blondyn poczuł jakby ulgę. Czyli jednak może uda im się poprawić relacje? 

   - Jeny. Musimy już się zbierać. – powiedziała ruda wskazując na zegar w gospodzie. 

Wyszli na ulicę. Zanim doszli do powozu, zaczął padać deszcz. Na szczęście zaczarowany pojazd miał daszek. Wsiedli przemoczeni do środka, a wóz ruszył w stronę Hogwartu. Gdy dojechali na miejsce, robiło się już szarawo. Słońce powili zachodziło za horyzont, by ustąpić miejsca księżycowi i gwiazdom. Niemożliwe jak szybko zleciał im czas w Hogsmeade. Hermiona była zmęczona, ale jednocześnie zadowolona. Może to nawet lepiej, że Malfoy spytał się ją o wyjście przed Joe? Razem z Ginny pożegnali się ze Ślizgonami, chociaż ci namawiali je, żeby ich odwiedziły. Jeszcze tego brakowało, żeby zazdrosne Ślizgonki zobaczyły, że one wchodzą do ich dormitorium. Zginęłyby na miejscu. W swoim dormitorium rozmawiały do późnego wieczora. Rozmawiały o wszystkim. O przyszłości, o przeszłości. Jednak ich rozmowy najczęściej kręciły się wokół dwójki Ślizgonów. Musiały przyznać, że zaczynają ich lubić.